Nog 3 weken... aftellen !

Vandaag binnen 3 weken zal ik zenuwachtig aan het afwachten zijn op de grote dag.
Jaja, het begint te korten, maar het vertrouwen is er :-)

Deze week een wat luie week gehad tot gisteren.
Zondag en maandag waren sowieso rustdagen dus ging ik normaal dinsdag een training inlassen. Ik kon pas vertrekken rond 18u30 en een kwartier ervoor begon het te 'miezeren' en dan was de goesting volledig weg. Ik heb het dus gelaten en die avond enkel wat stretching en stabilisatieoefeningen gedaan.

Woensdag zat ik er dus mee in maar de vrouw moest naar de zumba dus ben ik toch vlug even de benen gaan losrijden. Lang heeft het niet geduurd want na 5 minuten begon het al te regenen boven Aalst dus moest ik het op een half uur laten. Was voldoende want ik was al kletsnat :-(
Maar ok, de benen waren eens losgereden. Had ik nodig na 3 dagen niet op de fiets te hebben gezeten.

Donderdag stond de WTT Schoonderhaeghe in Pollare (Ninove) op het programma. We gingen de tocht van 85 km rijden en ik ging ook met de fiets heen en terug rijden. Op papier ging ik uitkomen op 125 km.

's Morgens vroeg vertrokken, in Ninove Sarah, Andy en Tim opgepikt en dan naar Pollare voor de tocht. Het was een heel mooie tocht. Via Schendelbeke en Deftinge ging het naar Parike, waar het echt klimwerk begon. Eerst was het klimmen langs het Livierenbos tot aan de voet van La Houppe. Daar gingen we ook naar boven tot op de grote steenweg. Het was de eerste keer dat ik volledige La Houppe ging rijden. Ik kende deze nog omdat ik vroeger vaak ging rijden in het Bois de la Louvière (Livierenbos) en dan ook vaak het Brakelbos (rechtse bos van La Houppe) meenam. En eenmaal ik boven was was ik wat ontgoocheld. Eigenlijk is deze niet zooo lang en steil. Het gaat op en af, met verschillende punten waar je kan even kan 'herademen'.

Na La Houppe ging het naar beneden richting Schorisse. We maakten een lus rond Schorisse en onderweg namen we nog even Foreest even mee. Leuke en steile klim :-)

Vanaf centrum Schorisse begon een lange klim om uiteindelijk terug op de Ninoofsesteenweg te komen. Van daar ging het op en af tot in Flobecq waar de bevoorrading was. De laatste 30 km ging licht op en af via Deux-Acres en Moerbeke naar Sint-Paulus waar we nog eens de Wildersstraat op mochten vlammen. Hier zaten we eigenlijk aan de andere kant van de Bosberg... Nu ging het via de gewone terug richting Pollare waar we als laatste de Pollareberg op mochten.
Ik moest dan nog iets meer dan 20 km naar huis rijden langs het water. Uiteindelijk ben ik uitgekomen op 134 km en net iets meer dan 1000 hoogtemeters, waar ik supertevreden mee ben :-)

Maar hoe is het me vergaan? Awel, zeer goed, alleen op het einde begon het licht wat te doven. Ik heb de volledige rit aan 23,5 km/u gereden, wat niet slecht maar ook niet snel is.

Onderweg heb ik opnieuw bijna constant op het buitenblad gereden, waardoor het dus weer een rit op kracht is geworden. Binnen 3 weken moet ik de Ventoux op souplesse oprijden, want als het op kracht zal zijn, zal de kaars snel uit zijn. De komende 3 weken ga ik dus terug wat meer op souplesse rijden.

Ik heb de hele rit goed gegeten en gedronken. Vanaf halverwege het vijfde uur ben ik iets geminderd en dat heb ik bekopen in de terugweg langs het water. Ik voelde dat de benen wat loom aan het worden waren en dat de kracht begon weg te gaan. Ik heb in Teralfene nog vlug iets gegeten en ik voelde langzaamaan de kracht WAT terugkomen, wat wel een goed teken is.
Ook na de rit en wat bekomen van de zon in de zetel buiten, was ik snel terug op positieven en geen last van de spieren en kracht. Dat is zeker een opsteker.

Al bij al dus heel blij met de prestatie. Had je me 3 maanden geleden verteld dat ik 130 km zou kunnen rijden, ik verklaarde je zot. Maar je ziet dat de training toch wat oplevert.
Nu nog zien wat de Ventoux gaat opleveren.

Het enige waar ik me zorgen om maak is het feit dat ik in de voorbereiding geen enkele keer in de Ardennen ben gaan rijden. Het laatste weekend ga ik wel nog een WTT van 100 km in Namen rijden, maar that's it. Geen lange klimmen van enkele kilometers en dat vind ik jammer.
Kilometers heb ik genoeg gereden en ik heb een goede basis voor de komende maanden.

Soit, genoeg gezeur en gepieker... Zondag heb ik wegens tijdsgebrek opnieuw weinig tijd en kan ik 'maar' de 85 km van de Andrea Tafi Classic in Ninove (trouwens sinds vorige week ook een voorbereidingsrit van de Mon Ventoux') gaan rijden. Ik zal vroeg moeten vertrekken om kort na de middag al terug te kunnen zijn...

To be continued...

Eindelijk wat rust in zicht ? NOT!

Druk weekend achter de rug, maar me supergoed geamuseerd.

Vandaag was het de eerste communie van mijn oudste dochter Britt. Drukke dag, maar Britt was blij en wij hebben ons ook geamuseerd dus is de dag geslaagd. Britt wou per se een grote trampoline en met de communie gingen we het geld inzamelen. Mission completed dus kan de trampoline worden besteld :-)

Gisteren was het de 2de verkenningsrit van de Ronde van Vlaanderen. Start was in Ninove bij Andy voor een rit van +- 115 km. Eerste kilometers wat opwarmen, tot kilometerpunt 30 was het wat op en af en dan begonnen de iets zwaardere klimmen. In Oudenaarde was het even wat vlak tot aan de voet van de Oude Kwaremont. Enkele kilometers ervoor konden we al genieten van de zicht van de 'muur' van de Koppenberg, maar deze was voor iets later...

De Oude Kwaremont dus... ik had deze nog nooit gereden en ik had gelezen dat deze 'maar' 4 à 5% gemiddeld was over kasseien over een afstand van iets meer dan 2 kilometer. Dus was ik er tamelijk gerust in :-)

Maar... wat ne smeerlap is da zeg. Ik dacht dat de klim volledig op kasseien was, maar het eerste stuk was op mooie asfalt aan een dikke 8%. Viel mee... Dan begonnen de kasseien. Heel de klim ben ik van hier naar daar gesprongen, gebotst, gehuppeld, weet ik veel. Nergens kon ik een goede cadans en ritme vinden. Steil is de klim niet echt maar door de erbarmelijke staat van de kasseien bolde het voor geen meter. Ik ben dus uit op wraak !

Oude Kwaremont: 1,8 km/ 4,2% gem 13,4 km/u gem; hartslag: 167 gem,178 max; Watt: 142 gem, max 327.

Na de Kwaremont volgden we het RvV-parcours tot aan de voet van de Paterberg. Voor de Kwaremont had ik voor de deze klim het meeste schrik. Ook nog nooit opgereden, maar ik wist dat deze steil was, héél steil. Mara na de Kwaremont had ik zoiets van: laat maar komen, slechter kunnen de kasseien niet liggen.

Dat laatste was waar: de kasseien van de hele klim liggen er goed bij, maar het was dus idd steil. Puur op kracht heel vlot naar boven gereden. Verschoten van mezelf. Persoonlijk vond ik dit wel de mooiste klim van de hele dag :-)

Patersberg: 0,4 km/ 12,9% gem 10,5 km/u gem; hartslag: 168 gem,181 max; Watt: 289 gem, max 359.

Na de Paterberg kwam mijn 2de grootste vrees van de dag: de Koppenberg. Enkele jaren geleden had ik al een stuk ervan met de MTB opgereden, maar nooit volledig. Als je aan de voet staat is het echt een muur. We zagen al 2 renners de klim te voet doen, dus slechter dan hen kon het al niet. De muur ziet er erg uit, maar het steilste stuk is eigenlijk waar je tussen de bomen rijd. Na het bos is het nog niet gedaan, maar het is niet zooo steil meer. Het eerste stuk ging vlot, het stuk in het bos was gewoon héél lastig door de slechte kasseien. Ik zat ook hier te sukkelen met de spleten tussen de kasseien. Ik reed teveel aan de rechterkant waardoor ik mezelf in de problemen bracht. Moest ik links gehouden hebben, had ik vlotter naar boven gereden. Iets om te onthouden voor de volgende keer. Bijna stond ik stil, maar ik heb me er toch doorgetrokken. Eenmaal uit het bos was het volhouden, maar het ging goed.

Koppenberg: 0,5 km/ 11,9% gem 9,2 km/u gem; hartslag: 174 gem,182 max; Watt: 237 gem, max 364.

De volgende op de lijst was de Tom Boonen-berg: de Taaienberg. Op zich had ik hier niet zo veel schrik voor. 600 meter klimmen aan 7% gemiddeld. Eerste stuk is op asfalt, vanaf de draai beginnen de kasseien. Op deze klim kan je een beetje vals spelen door de goot te gebruiken. Je kan 80% van de klim hier van profiteren. Maar dat heb ik natuurlijk niet gedaan :-)
Mooie klim, die ik (tijdens het oprijden pas beseft) al met de MTB had gedaan... Deze heb ik eigenlijk iets te snel opgereden omdat Sam voor me reed en ik niet wou 'afgeven' ;-). Hierdoor lag de hartslag dus iets hoger dan eigenlijk nodig...

Taaienberg: 0,6 km/ 6,9% gem 13,5 km/u gem; hartslag: 175 gem,183 max; Watt: 214 gem, max 352.

De zwaarste waren nu achter de rug. De volgende in de lijst was de Eikenberg. Ook nog nooit gereden en ik wist er niets van. De klim ging verdomd goed. Volledig op de kasseien, maar het was vlammen. Op het einde reden Sam en ik tegen 23 km/u naar boven :-)

Eikenberg: 1,2 km/ 5,3% gem 17,1 km/u gem; hartslag: 170 gem, 180 max; Watt: 223 gem, max 316.

Om de reeks van 6 zware klimmen af te ronden, volgde nog de Molenberg. Deze klim hadden we tijdens de eerste verkenning ook al gereden. Toen had het net wat geregend waardoor ik aan het 'pattineren' was in de eerste bocht. Nu had Andy me de raad gegeven om rechts te blijven rijden. Ik heb zijn raad opgevolgd en ik ben de klim zonder enig probleem boven geraakt. Eenmaal voorbij de bocht is het wat volhouden, maar eenmaal op de asfalt was het ergste voorbij.

Molenberg: 0,4 km/ 7,6% gem 12,4 km/u gem; hartslag: 159 gem, 169 max; Watt: 211 gem, max 400.

Dit was de laatste van 6 dus was het vanaf hier terug naar Ninove. Vlak was de terugrit zeker niet. We zijn nog verschillende leuke klimmen tegengekomen, zoals Slijpstraat, Vlamme, de klim naar Sint-Antelinks, enz...

Uiteindelijk mooie rit van 114 km en 1224 hoogtemeters.

95% van de rit (op de 6 grote klimmen na) heb ik op de grote plateau gereden. Dus veel kracht opgedaan, maar op het einde voelde ik het toch heel goed.
Waar ik me een beetje zorgen over maak: tijdens de rit heb ik op de Koppenberg in mijn bovenbeen net boven de knie iets aan de binnenkant een spier 'voelen bewegen'. Dat was geen prettig gevoel. Ik heb hetzelfde nog een keer of 2 gevoeld en telkens bij het zetten van enorme kracht. Nu, nadien en zelfs vandaag heb ik er geen last meer van gehad. Ik voel ook geen pijn op die plek, maar ik zou toch graag weten wat dit was en of het kwaad kan. Ben ik iets te veel op kracht aan het trainen?

Afhankelijk van het weer deze week ga ik dinsdag op souplesse rijden en donderdag volgt de langste rit tot dusver: 85 km in Pollare + heen/terug. Ik zal rond de 120 km uitkomen vermoed ik.

Volgend weekend zal het lastig worden: zaterdag kan ik niet en zondag ga ik de Andrea Tafi Classic  in Ninove rijden. 85 km met daarin Tenbosse/Muur/Kapelmuur/Bosberg & Congoberg. Beetje kopie van de Peter Van Petegem Classic dat ik onlangs heb gereden. MAAR ik moet in de namiddag om 15u naar de dansvoorstelling van mijn oudste dochter én vrouw gaan kijken dus zal ik héééél vroeg moeten vertrekken vrees ik... :-(

Nog 4 weken te gaan...

Is het normaal dat het nu al wat begint te kriebelen?
Gisteren besefte ik plots dat het nog maar 4 weken is voor ik vertrek naar Bédoin. De planning voor de laatste 4 weken is opgemaakt en zal nauwkeurig worden gevolgd. Ook op de voeding zal nu worden gelet. Geen frieten of andere vettige dingen meer, 2 à 3 stukken fruit per dag, bruin brood en proberen om toch op tijd te gaan slapen.

Toeval was dat ik net gisteren de praktische gids van Mon Ventoux heb ontvangen. Een boekje met alle praktische gegevens voor de reis en de dagen. Er staat veel op het programma als ik het zo lees, maar door het te lezen komt het besef dat de dag hier héél snel zal zijn :-D

Grootste probleem zullen de verplaatsingen ter plaatse zijn. De dag dat we toekomen moeten we in Bédoin ons startpakket gaan ophalen en ik weet niet goed hoe we daar gaan geraken. Wij logeren op een 10-tal kilometer van Malaucène dus zou ik graag de dag dat we aankomen met de fiets al eens tot daar rijden en al een paar kilometer van de Ventoux vanuit Malaucène rijden.
Als ik van aan het hotel tot in Bédoin moet rijden, is het 20 kilometer enkel, maar moet ik al een col van 400 hoogtemeters over. Wil ik die vermijden dan kan ik omrijden, maar dan is het al over 30 kilometer en vlak is dat ook niet echt. Op zich zijn die kilometers geen probleem, maar ik wil me de dag voor de beklimming wel wat rustig houden, want ik weet niet hoe ik de busreis ga overleven. Slapen op een bus is niet echt mijn ding.

Ah ja, terug naar dit moment, de trainingen ;-)

Deze week heb ik al kunnen genieten van het goede weer en heb ik al 2 keer een training gedaan.

Dinsdag was het een dik anderhalf uur blokjestraining. Veel afwisseling in hartslagzones en maximum tot een paar slagen onder het omslagpunt. Uiteindelijk lag de gemiddelde hartslag precies middenin de extensieve zone dus ideale training. De benen waren wel slecht. Ik blijf wat last hebben van de onderrug en de ene dag zal al wat beter gaan dan de andere. Daar ga ik me bij moeten neerleggen :-(

Gisterenavond ben ik pas rond 19u30 kunnen vertrekken voor een krachttraining. Allé krachttraining, eigenlijk was het de bedoeling om goed door te rijden en op de klimmen op kracht voluit te gaan.
Ik had als basis de Schiptrekkersroute gekozen. De eerste kilometers rustig opwarmen en dan regelmatig mooie korte klimmekes tot in Okegem. Ik moet zeggen dat de benen heel goed zaten en ik kon goed voluit gaan op de klimmen.
Vanaf Okegem is het eigenlijk via de Dender terug tot in Aalst, maar omdat ik daar dinsdag al had gereden en het eigenlijk oersaaaaaaaai is, dan maar wat extra klimmen gaan opzoeken. Aan venijnige klimmen in de buurt geen gebrek en ik heb me goed kunnen uitleven. Via Liedekerke, Sint-Katharina-Lombeek, Hekelgem en Erembodegem terug naar Aalst: 47 km, dikke 300 hoogtemeters en een mooi gemiddelde van 26,5 km/u en nog genoeg overschot toen ik thuiskwam. Geslaagde training.

Morgen vertrekken we voor een mooie rit van 120 km door de Vlaamse Ardennen met een pak klimmen van de RvV in. Voor diegene die nieuwsgierig zijn, kan je de track hier bekijken.

Zondag doet ons oudste dochter haar eerste communie dus zal het verslag van de rit van morgen pas maandag verschijnen.

Kilometers vreten...

Jaja, mooie week achter de rug. Na het rampweekend van vorige week mocht het ook eens :-)

Deze week eindelijk nog eens 2 mooie trainingen kunnen doen.

Dinsdag waren het er 42 km tijdens een extensieve training richting Brussegem. Rustig de beentjes ronddraaien en af en toe op de hellingen eens wat op kracht rijden.

Donderdag was het een krachttraining rond Asse. 51 km en 500 hoogtemeters kunnen tellen. Mooie route rond mijn geboortdorp en het weer was opnieuw schitterend. Vlot en niet al te moe thuisgekomen met een mooi gemiddelde van 25 km/u.

Zaterdag was klusdag dus werd de lange tocht van de week gereden op zondag. Dit keer was er na een week rustpauze terug een Bianchi, dit keer in Opwijk, georganiseerd door WTC Kevers. Deze rit staat meestal garant voor vlak en voor sprinters, dus ja... Ik ben thuis vertrokken. 12 km tot ginder, maar na enkele kilometers voelden de benen niet zo super. Bij de inschrijving even de benen laten wakker worden en terug beginnen. Ik had me aangesloten bij een klein peloton dat +- 30 km/u reed. Iets te hard voor de slechtere benen dus na 10 km moeten lossen.

Uiteindelijk bij een leuke groep uit Opwijk (Omni Sport Eeksken) kunnen aansluiten. Een groep van +- 10 personen, mannen en vrouwen door elkaar. Tot aan de bevoorrading reden we 26,5 km/u gemiddeld. Ideaal om de hartslag mooi laag te houden. Het was de bedoeling om een lange extensieve training af te leggen en dat is opnieuw mooi gelukt: 139 slagen per minuut is juist middenin mijn extensieve zone.
Na de bevoorrading ben ik blijven met hen meerijden en het tempo werd iets opgetrokken. Af en toe reden we al eens wat sneller en soms wat tempoversnellingen... Echt verdomd leuk. Een groepje waar ik perfect in thuis hoor. Ik heb hun gegevens en ik ga zeker binnenkort terug met hen meerijden.
Na een 94 km aan de finish gekomen en totaal niet moe. Wat een verschil met de eerste 25 km!
Na de rit moest ik bij mijn ouders gaan eten dus heb ik Nog een extra lus gereden om uit te komen op 110 km en net geen 27 km/u gemiddeld. Heel tevreden van de rit ondanks de aarzelende start.

Wat nu wel is: ik was om 7u10 opgestaan en wat pasta gegeten en genoeg gedronken. Om 8u zat ik al op de fiets met een tamelijk volle maag. Is dit nu mijn grote probleem? Dat de maag nog te veel aan het werken is en ik me daardoor minder goed op de fiets voel?

Volgende zaterdag volgt een lange tocht van 120+km in de Vlaamse Ardennen met vééél klimmen en kasseistroken. Kwestie van wat kracht te kweken. Ik ga er zeker voor zorgen dat er tussen het moment dat ik eet en ik vertrek anderhalf uur zit. De maag zal dan wat rustiger zijn. En natuurlijk onderweg steeds goed blijven dooreten :-)

Vorige week dus iets meer dan 200 km gereden en dat zou deze week ook zeker het doel moeten zijn :-)

Deze week staat er dinsdag een blokjestraining op het programma en woensdag een extensieve training...

Ondertussen slinken de weken tot de beklimming van de Ventoux !
Ik heb gisteren de planning voor de laatste weken gemaakt en het zal bij wijlen nog pittig worden. Het laatste weekend staat nog de 100 km in Namur op het schema. 103 km en 1300 hoogtemeters. Dat zal de finale test zijn voor we ontspannen naar Bédoin vertrekken :-)

Week om zo snel mogelijk te vergeten...

Niet veel woorden aan vuil maken en zeker niet panikeren...

Ik had vorige week al aangegeven dat het deze week privé een drukke week ging zijn. En dat was het ook.

Enkel woensdag heb ik even de tijd gehad om wat op de rollen te rijden. 45 minuten, meer niet... buiten was het te slecht weer, dus was er geen andere optie.

Ik zag al enkele weken uit naar de rit van gisteren: de Grinta Challenge in Doornik. Ik was vastberaden om daar de 118 km te rijden. Vele mooie klimmen, waaronder enkele klimmen van meer dan een kilometer aan de percentages die ik op de Ventoux zal tegenkomen.

Donderdag voorspelden ze voor zaterdag pas regen vanaf de middag, vrijdag was dat al om 10u en gisteren was het dus de héééééle voormiddag. Heel rustig en vol vertrouwen opgestaan ; no stress ; eens iets anders dan soms de voorbije weken. Om 7u al vertrokken om tegen 8u te kunnen starten. Onderweg constant felle regen en ik zag de bui al hangen. Ginder aangekomen was het even opgeklaard en dus snel vertrokken voor de 118 km.

Het was een pittig parcours met na 4 km al direct de mooie Mont Saint Aubert. Knappe klim: 1,4 km aan 5% gemiddeld, precies wat ik zocht. De hellingen volgden elkaar vlot op en er zaten soms nijdige dingen bij.

Het  eerste uur was het fris met soms wat lichte regen, maar toen begon de miserie. Na een kleine 25 km begon het steeds harder te regenen en de wind begon wat harder te waaien. Ik had vooraf al gezien dat we in de heenrit wind mee en we op de terugweg de volle wind op kop zouden krijgen, dus als het nu al voor problemen zorgde, wat ging het nadien zijn.

Ik ben iemand die enorm snel last heeft als ik in de regen moet rijden en de temperatuur niet hoog ligt. Veel vetoverschot heb ik niet en de regen en koude zorgt ervoor dat ik snel afkoel. Net voor de eerste bevoorrading was het al serieus aan het regenen en ik voelde de benen al helemaal toeslaan. We werde rood en het gevoel ging snel weg. Even het verstand gebruikt en aan de bevoorrading de pijnlijke beslissing genomen om te gaan voor 'maar' de 66 km :-(

Ik keerde dus terug en toen begon pas de echte miserie: volle wind op kop en de regen viel met momenten met bakken uit de lucht. Het regenjasje en de winteroverschoenen haalden niets meer uit.
Ik ben in een korte wolkbreuk terechtgekomen, ik heb hagelbollen op mij gekregen, in de verte zal ik bliksem en hoorde ik donder en het werd soms hééél donker. Op 20 km van het einde ben ik voor het eerst in al mijn fietsjaren, letterlijk van de fiets geblazen. Op een klim was de stoot zo fel dat ik gewoon kantelde. De vrouw voor mij had er ook van, dus het lag niet aan mijn onhandigheid ;-)

Ik had dus maar één doel en zo snel mogelijk doorvlammen naar de aankomst. Eén ding was ik in alle rapte vergeten: doordat ik zo bezig was met de koude en regen, had ik na 1u45 nauwelijks gedronken en slechts een halve energiereep gegeten.
En toen ging het licht uit. Zelfs op de vlakke stukken met wind op kop geraakte ik nauwelijks vooruit. En ik moest nog 2 serieuze hellingen over waaronder de Mont Saint Aubert langs de andere, weliswaar minder steile kant. Net voor de klim nog vlug een energiegelleke binnen gespeeld, met moeite op de top geraakt tegen 10 km/u. Nadien begon de energie wel terug te komen, dus het lag duidelijk aan het gebrek van eten en drinken. Het feit dat ik gewoon zo bezig was met de omstandigheden en vergat te eten en drinken, wil genoeg zeggen: het was mijn dag gewoon niet. Neeje, deze omstandigheden liggen me gewoon niet!

Na 66 km aan de finish gekomen, totaal geen zin om het nummerplaatje nog in te leveren, maar direct naar de auto, alles uitspelen en iets warms aandoen. Gelukkig had ik reservekledij mee!
Mijn vingers en handen zagen blauw, de benen hadden geen gevoel meer en ik heb de hele terugrit van een uur zitten rillen in de auto. Nog nooit in mijn 'fietscarrière' meegemaakt :-(

Soit, het was een ervaring dat me veel karakter heeft opgeleverd. Ik weet dat ik gevoelig ben aan dergelijke situaties en misschien had ik niet mogen starten, ja, dat kan, maar ik moet met momenten ook proberen karakter te kweken.
Het meeste zat ik in met het feit dat ik 'maar' 66 km had gereden. Het was wel een goede krachttraining ;-)
Neem de extreme weersomstandigheden van gisteren weg en de 118 km zou geen probleem mogen geweest zijn.

Vandaag was het moederdag en stond ik in voor de catering :-)
Het was al 10 dagen geleden dat ik nog eens kon uitslapen dus heb ik van de situatie gebruik genomen om eens 9 uur te slapen.
Ik dacht eerst met Andy en Sarah van onze Triple R-groep de 80 km van Opbrakel te gaan rijden, maar het lichaam snakte naar wat rust.
Na een leuk ontbijt met de mama en kids, vertrokken voor een rit in de buurt. Ik had vorig jaar in augustus een mooie rit uitgestippeld in de gemeentes rond Aalst en deze ging ik nog eens rijden. Het was toen +- 50 km, maar vandaag heb ik er nog wat extra klimmen aan toegevoegd.

Gisteren speelde de overvloedige regen en snertwind een rol, vandaag was er gelukkig geen regen (op 10 minuten na), maar de wind was nog een pak krachtiger dan gisteren.
En de hele heenweg van de rit was constant met de wind en rukwinden op kop. Met momenten stond ik bijna stil en ik moest op verschillende afdalingen serieus bijtrappen of ik stond gewoon stil :-)

Na 25 km was ik op mijn verste punt en kon ik eindelijk eens wat rijden met de wind in de rug of toch niet op de kop. Ik heb op alle hellingen puur op kracht naar boven gereden. De klim van 'de Berg' in Aaigem ben ik verschillende keren opgereden ; soeplesse en kracht.

Uiteindelijk ging deze rit vrij vlot, maar de felle wind haalde veel krachten weg. Zonder de wind was het heel ander verhaal.

Kom, soit, zo snel mogelijk deze week vergeten. Ik ben blij dat ik deze week toch een kleine 160 km heb gereden...

Deze week een nieuw begin: dinsdag en donderdag een training en zondag de 80 km van de Bianchi in Opwijk + heen/terug. Zal een dikke 100 km worden, denk ik. Hopelijk kom ik deze week aan een kleine 200 km. En hopelijk deze week in wat betere weersomstandigheden :-)

De eenzame rijder...

Op je eentje kilometers bollen... nu ja, eenzaam. De laatste 2 ritten heb ik solo gereden, want wil zeggen zonder iemand van de groep erbij.

Donderdag heb ik de Ferdi Ven den Haute Classic gereden in Zandbergen. Het zou een goede trainingsrit worden, dus had ik gekozen voor de 50 km welke eigenlijk 60 km was, merkte ik aan de start.
Tamelijk snel na de start kon ik aansluiten bij een peloton en begonnen we toch tamelijk goed door te rijden. Na 25 km zaten we al rond de 29 km/u gemiddeld. Rond kilometer 27 kwamen we aan een lange steile klim waar het hele peloton in stukken viel. Ik ben ergens in het midden terecht gekomen. We reden net niet La Houppe op :-( en een paar kilometer verder was de eerste bevoorrading.

Na de bevoorrading reed ik even solo. Na een kilometer of 4 ben ik terug aangesloten bij een klein groepje. Ook daar lag het tempo hoog en we bleven doorvlammen. Het was doorbijten. De hartslag bleef rond de omslagpols en ik wist dat ik teveel gas aan het geven was en me vroeg of laat ging tegenkomen.
Ook heb ik ergens de afslag van de 60 km gemist en was ik op de 75 km beland. Terugkeren was wat stom dus ben ik maar blijven volgen.
Het bleef op en neer gaan en een kilometer voor de 2de bevoorrading (ja ja, weinig ritten hebben 2 bevoorradingen op zo'n afstand :-)) ging op een paar honderd meter tijd het licht uit. Ik zat toen aan 55 km. Tijdens die klim wilden de benen niet echt goed meer mee. Op dat moment was het gemiddelde geklommen tot 30 km/u. Ik had ocharme 1 energiereep gegeten dus ik wist wat het probleem was. Te weinig gegeten en eigenlijk ook een te hoog tempo. Ik was al blij dat ik dit 55 km kon volhouden :-)

Tijdens de bevoorrading goed bijgetankt en een 'gelleke' genomen en terug weg. Het was nog 20 kilometers en heel die tijd was het simpel: op de klimmen moest ik temporiseren en op de vlakke stukken en afdalingen kon ik nagenoeg de 30 km/u halen. Soms kon ik eens aanpikken bij een klein groepje (jaja, wielkeszuigen).

Uitgekomen op net geen 76 km, 28,5 km/u gemiddeld en 680 hoogtemeters, maar toch heel tevreden over de 'doorgedreven training' :-)

Vandaag opnieuw solo na het afzeggen van een collega op de voorbereidingsdag van Mon Ventoux in Tervuren ! Hier keek ik dus naar uit. Het is een streek dat ik nog ken als mountainbiker, maar ik heb er nog nooit gereden met de koersfiets.

Deze morgen had ik er precies geen goed oog op. Ik geraakte met moeite uit mijn bed, was wat futloos, ik kon niet zo veel eten, maar soit, een half uurke in de auto en daar nog een peperkoek eten en een bidon sportdrank opslurpen en de basisopslag was er. Het was friskes deze ochtend. Toch maar lange mouwen en licht onderhemdje aangedaan. De eerste 5 km hadden de onderbenen wat koud, maar het veranderde snel.
Heel de rit was het constant op en af, maar 'leuk' op en af. Zowel lange klimmen aan Mont Ventoux-percentages als korte venijnige korte klimmen van meer dan 10% (zoals de verdomde Smeysberg), maar allemaal in een zo mooie streek dat je er niet boos om was als de volgende klim zich aanbood.
Er waren enkele (gedeeltelijke) klimmen uit de Brabantse Pijl bij. De gemeente Huldenberg heb ik bveel zien passeren :-).

Vandaag heb ik iets meer op souplesse gereden. Enkel de korte(re) klimmen waren op kracht. Op kilometer 49 was de bevoorrading. Goed bijtanken en de laatste 40 km aangevat. Er waren nog een pak mooie klimmen door de weidse velden met prachtige vergezichten rond Korbeek-Dijle.
De laatste kilometers gingen steeds beter en beter, moet ik zeggen.
Eenmaal aan de start gekomen ben ik nog even naar de eerste klim van de dag gereden (Pauwstraat - 5%) en hier nog 5 keer op en af gereden op de zwaarste versnelling. Krachttraining dat ik zeker de komende weken meer ga trainen.

Hier kom ik nog terug ! Prachtige streek en niet het massatoerisme dat0 je in de Vlaamse Ardennen tegenkomt. De klimmen zijn hier vaak ook langer wat voor mij momenteel een betere voorbereiding is voor de Mont Ventoux.

Er is nog werk aan de winkel, zeker op de langere klimmen. Ik moet nog een betere cadans leren te zien vinden om de hartslag tijdens de klim te kunnen doen zakken.

Deze week is nog een groot vraagteken. Ze geven veel dagen met regen op en ik heb een druk privé-programma. Zaterdag volgt de lange rit (118 km) in Doornik, zondag weet ik nog niet. Kan zijn dat ik de korte afstand van de Esylux-cyclassics in Denderhoutem ga rijden...