The last post...

Ik weet het: het is nu al een kleine 10 dagen geleden dat ik mijn 'I did it'-post heb toegevoegd, maar ik had wat tijd nodig om wat af te kicken van het fietsen.

Ik kan zeggen dat het slotfeest de moeite was en dat we ons goed hebben geamuseerd. Genieten van de temperatuur (30+°), omgeving, sfeer, drank, eten & muziek. Nadat ik terug in het hotel kwam van de beklimming ben ik gezellig gaan eten in het pittoreske Vaison-la-Romaine en heb ik genoten van de heerlijke lokale 'verwennerijen' ;-)

De nacht van zaterdag op zondag was heel kort en de busreis naar huis was een marteling voor de rug :-(
Momenteel zit deze laatste weer serieus vast en mag ik voor ik volgend weekend naar de Ardennen trek voor een fietsweekendje van Triple R, terug eens bij de kine passeren...
Neeje, de volgende keer dat ik iets soortgelijks doe, zal het niet meer met de bus zijn en ook niet meer op zo weinig dagen. Een weekje naar ginder om eerst wat op rust te komen en ook eens wat rustige (lees: minder hoogtemeters) ritjes te doen en te kunnen genieten van de mooie omgeving.

De dagen nadien een beetje last gehad van wat spierpijn, maar dat was snel over. Gisteren ben ik toch nog eens op de fiets gesprongen en ben ik de 60 km van de Bianchi in Aalst (mijnen achtertuin) gaan rijden. De rug zat muurvast, maar op het einde ging het al wat beter. Er is dus wat hoop :-)

Om even terug te komen op de klim zelf. Na een dag of 2 konden we onze tijden opvragen en ik was dusdanig verschoten van het resultaat. Ik ben uitgekomen op 2u24m. Als ik de superkandidaten van la Cannibale niet meereken dan waren er 389 fietsers (mannen en vrouwen) die dezelfde klim als ik hebben gedaan.
Met mijn tijd ben ik op de 88ste plaats terecht gekomen. Als ik enkele de mannen meereken is dit de 77ste plaats.
Ok, ik ben niet gestopt aan de bevoorrading en ik heb hierdoor niet minstens 10 minuten verloren, maar door in één stuk te rijden heb ik wel nergens kunnen uitrusten en lag mijn snelheid een stuk lager. Dus al bij al, ben ik enorm trots op mezelf! En er is ruimte voor verbetering ;-)
De gemiddelde tijd van alle mannelijke deelnemers lag op 2u45 dus doe ik toch dik 20 minuten beter...

Wat mijn volgende uitdaging weet ik nog en ga ik zeker nu nog niet beslissen. Of het met een organisatie zal zijn of niet, kan ik ook nog niet zeggen.
Ik heb de laatste dagen al wat zitten rondneuzen en er zijn 2 bergen die mijn voorkeur hebben en dat zijn de Grossglockner (25 km aan 5,7% gemiddeld) of de Stelvio vanuit Prato (24 km aan 7,5% gemiddeld). Keuze zat, maar de beslissing zal pas begin volgend jaar vallen :-)

Dus bij deze was dit mijn laatste post wat betreft deze uitdaging. Al bij al is het meegevallen, maar ik heb mezelf teveel druk opgelegd door te snel te beginnen met opbouwen (september vorig jaar).
Nu dus wat genieten van de zomer en het gezinneke. De fiets zal overal meegaan en ik zal nog vele kilometers bollen. Deze winter ga ik waarschijnlijk beginnen met lopen en ga ik terug 1 à 2 keer per week naar de spinning. Daar heb ik me vroeger zo met geamuseerd, maar paste vorige winter niet in mijn schema. Terug eens wat meer plezier hebben in plaats van te MOETEN fietsen.

Misschien horen jullie me volgend jaar terug !

Bedankt aan diegene die me al die maanden hebben gevolgd en me misschien een hart onder de riem hebben gestoken.

Au revoir!

Mission accomplished

Voor ik naar het slotfeest vertrek, nog dit:

Shit man, ik heb het potverdekke gehaald !!!!!!!!!!

Ik heb de klim in één stuk opgereden (zelfs bevoorrading niet gezien en dus niet gestopt) en ben boven geraakt op ongeveer 2u 23min.

De eerste 9 kilometers gingen heel vlot. Nooit echt afgezien en af en toe eens boven de 10%, maar meer niet.

Maar vanaf km 10 begon het pas. 6 km aan constant 9/10/11/(12)%. Afzien tot aan Chalet Liotard en even op effen komen., maar direct nadien kwamen de haarspelden er aan en bleef het maar klimmen met percentages van 8% en meer. Op een 4 km van de top (wanneer je de toren voor het eerst ziet en het maanlandschap begint) gebeurde wat ik vreesde.
Ik rijd met een compact (34/30) en eigenlijk had ik nog een versnelling of 2 meer gehad. Hierdoor moest ik een ganse klim (allé, toch boven de 8%) serieus stoempen en als ik dan soms niet effe kan recupereren, dan krijgt de onderrug het te hard te verduren.

Gevolg: de laatste 3 à 4 kilometers heb ik 2 keer effe moeten stoppen en de druk van de rug te halen en lag het tempo ook een pak lager.

MAAR uiteindelijk ging die laatste km op adrenaline een pak beter en was ik oh zo blij dat ik de top bereikte.
Nog nooit heb ik in mijn leven zoooo genoten van een rit en vooral beklimming. Dit soort klimmen heeft iets MAGISCH. De hele sfeer rond de berg, het afzien, het onderling motiveren van de mensen, ... ONVERGETELIJK!

Op de top heb ik een halfuurtje verbleven en dan ben ik tot Chalet Renard gereden en van daar opnieuw de klim tot de top gedaan. Dat maanlandschap is ook ongelooflijk en dat wil ik volgend jaar eens volledig vanaf de voet doen.

Ok, vandaag was MAAR één keer de Ventoux op en nog een 6 kilometers aan 9%, maar ik ben er superblij mee.

Ik heb de analyse van de Ventoux-klim even uitvergroot. Thuis ga ik eens kijken of ik dat stuk uit de rit kan 'knippen' en als aparte rit kan posten

Allé, soit, nu ga ik me eens laten gaan op het slotfeest.

Later volgen er meer details :-)

Ter plaatse !

Yep, nog enkele uurtjes en ik vertrek voor mijn rit naar de top van de Ventoux.

Gisterenavond vertrokken we met 3 bussen richting de Provence, Zuid-Frankrijk. In totaal gaan morgen 3500 fietsers op en rond de Ventoux rijden met de organisatie. Tot mijn grote verbazing was mijn fietscollega David ook ter plaatse, een leuke verrassing. Konden we toch nog even bijpraten. Hij had bijna letterlijk een privé-rit, via fietstransport.be.

De hele nacht in de bus gezeten en met moeite een paar uurtjes ongemakkelijk kunnen slapen. Zo een lange busrit om de nacht in door te brengen is toch niets voor mij :-(
Nu, op het einde van de rit voelde ik me toch tamelijk goed en om 10u45 kwamen we aan in Vaison-la-Romaine. Ik moet zeggen dat toen ik de eerste de Ventoux zag opduiken op de achtergrond, ik even moest slikken. Wat een hoogte en die 2 torens doen je hart even overslaan.

Vaison-la-Romaine is echt een prachtig dorpje: bruisend, veel fietsers (logisch), mooie geschiedenis en bezienswaardigheden (zie onderaan).

Gisteren keeg ik al het goede nieuws dat ik mijn startpakket niet moest gaan ophalen in Bédoin, maar ik kreeg het direct bij de start. Leuk, ik moest me dus niet druk maken om vandaag naar Bédoin te MOETEN rijden.
Voor deze middag hadden we nog een pastabeker gekregen, dus had ik al direct mijn koolhydraten binnen. Na de middag ben ik dus samen met een paar mede-lotgenoten naar Malaucène gereden om de startplaats van morgen te gaan inspecteren. Daar is morgen trouwens ook het slotfeest met de dj's. Het zal een leuk feest worden waar de remmen zullen worden losgegooid. De bus komt ons om 19u halen aan het hotel en brengt ons om 1u terug. Zondagmorgen rond 10u zullen we terug vertrekken richting België om tegen een deftig uur terug thuis te zijn.

Soit, de rit van het hotel naar Malaucène gaat licht omhoog, maar is de ideale opwarmer voor morgen. In Malaucène zijn we even doorgereden tot de top van Col de la Madeleine. Op zich geen supercol, maar voor mij mijn eerste kennismaking met een dergelijke klim. Al bij al moet ik zeggen dat ik geen probemen had met de klim, maar ik ben er tegen 14 km/u opgereden waardoor de hartslag te hoog lag. Morgen zal ik dus enorm moeten doseren, maar ik zie het wel zitten. Ik ga niet beloven dat ik de klim in één stuk naar boven ga rijden, maar ik ga proberen te genieten. En ik ga niet alleen rijden, ik heb afgesproken met anderen :-)

De sfeer is hier trouwens super. Het was deze voormiddag al 26 graden en deze namiddag liep het nog een pak hoger op. Zaaaaaaalig. Het terras van het hotel kijkt van de eerste verdieping uit op het mooie plein van het dorp:

De oude Romeinse brug zijn we ook gaan opzoeken en is echt adembenemend. Op de achtergrond van de foto herken je de Ventoux :-)

Van het moment dat je Vaison-la-Romaine verlaat doemt de immense Ventoux. 'Je kan er gewoon niet anders dan respect voor hebben.'

Dus morgen is het dé dag hé. Om 6 uur heb ik afgesproken voor het ontbijt om tegen 7u te vertrekken naar Malaucène. De 'Ventouristen' mogen pas vertrekken om 7u30, dus zullen we bij de eersten zijn. Eerste doel is om de top te halen en als dit lukt én er is nog 'poeier' over, dan dalen we af naar Sault en doen we de klim ook langs die kant. Het stuk van Chalet Reynard tot de top zou ik toch graag ook eens rijden.

Vandaag wel kennis mogen maken met de wind rond het middengebergte. Heel de weg terug was het wind op kop en het was serieus beuken. Hopelijk gaat de wind morgenvroeg wat liggen en hebben we er tijdens de klim niet veel last van :-s

 Allé, het kan zijn dat jullie morgen niets van mij horen en dat het voor zondag of maandag zal zijn. Afhankelijk van hoe lang ik over mijn klim(men) doe en of ik tussen mij thuiskomst en het feest morgenavond nog tijd heb, laat ik wel iets weten !

En vergeet jullie kaarsjes morgenvroeg niet :-D



 

Ready, set... GO!

Yep, laatste dag voor vertrek. Morgenavond om 22u vertrekt de bus vanuit Tongerlo naar het zuiden van Frankrijk.

Eerlijk? De zenuwen gieren door mijn lijf en ik kan het niet tegenhouden. Ik ga blij zijn als ik morgen op de bus ga zitten. Hopelijk kan ik wat slapen op de bus en ben ik geen wrak als ik ginder toe kom.

Morgenavond ga ik nog eerst langs voor een sportmassage. Zal me ook wat helpen om te ontspannen.
Maar ik zie er wel enorm naar uit: de omgeving, het zalige weer, de Franse gezelligheid, ... en de eerste kennismaking met het middelgebergte...

Fiets staat volledig klaar, morgen de koffer nog wat vullen, nog wat songs aan mijn playlist toevoegen voor tijdens de klim, ...

Maar vooral het genieten moet centraal komen te staan. Genieten van de omgeving, genieten van het afzien op een klim. Het lastigste zal zijn om een gunstig tempo te vinden bij het klimmen: niet te traag, niet te snel, hartslag onder de omslagpols proberen te houden en rustig blijven.

Naar het schijnt heeft het dorpje waar ik verblijf (Vaison-la-Romaine) ook vanalles te bieden: het heeft vele Romeinse overblijfselen, zoals een antiek Romeins theater.
Hopelijk heb ik tijd over om het eens gaan te ontdekken :-)

Ok, bij deze, doe allen op zaterdagvoormiddag een kaarsje branden voor me. Ik zal het nodig hebben.
Ik probeer zowel vrijdag als zaterdag nog een post te doen. Mijn ritten (geslaagd of niet geslaagd) zullen op Strava te zien zijn...

Au revoir !!!

We go for it !

Vertrekken zal ik al zeker doen, wat ik er ginder van ga terecht brengen weet ik niet... maar ik trek het me niet echt aan :-) Ik vertrek om te genieten en me te laten meevoeren met de sfeer ter plaatse...

Vorige vrijdag ben ik dus naar de osteopaat geweest. De dag ervoor was ik nog wat gaan losrijden en het ging opnieuw heel slecht. Op het vlakke ging het goed, maar eenmaal bij het klimmen leverde de rug niets van kracht...
De osteo heeft opnieuw serieus zijn werk gehad en zaterdag heb ik voldoende rust kunnen houden.

Tot overmaat van ramp is ons jongste dochter vrijdagavond ook nog opgenomen in het ziekenhuis met een bacteriële infectie, dus kampeert mijn vrouw daar sindsdien non-stop. Moest ik haar niet hebben.

Morgen moet de oudste terug naar school, dus die is sinds deze namiddag terug thuis van haar logement bij mijn ouders. Ik heb dus al wat meer kunnen rusten, maar de omstandigheden zijn dus niet ideaal.

De osteo denkt ook aan een vorm van 'examenstress' dat er voor zorgt dat mijn lichaam 'blokkeert'. Ok, stress is een deel van mij, dus ik probeer me de komende dagen zo rustig mogelijk te houden.

Bij wijze van laatste test ben ik vandaag de 60 km van de Liedekerkse Pijl (Bianchi Trofee) gaan rijden. Niet te veel kilometers en tamelijk op souplesse gereden. Op de klimmen ben ik vaak wat op kracht doorgegaan om de benen te 'triggeren'. Het was een tamelijk pittige rit langs mooie wegen. Veel in groepjes gereden en ik moet zeggen dat ik op de klimmen zeer goed mee kon. Op het einde voelde ik het toch goed, maar met 26 km/u gemiddeld ben ik misschien toch iets te diep gegaan dan nodig.

Soit, morgen rusten en voor de oudste dochter zorgen, dinsdag waarschijnlijk nog een laatste keer losrijden en de fiets definitief klaarzetten. Woensdag rust en donderdag de rug en benen nog eens laten losmasseren en 's avonds vertrekken...

Ik ga mijn laptop meenemen naar Frankrijk en in het hotel zouden ze wi-fi hebben. Dus ga ik vrijdag waarschijnlijk nog een post bloggen en misschien zondagvoormiddag ook nog.

Meer info volgt dus. We zien wel wat het ginder wordt.
Het weer zal daar alleszins al goed zijn. De zonnecrème ligt al klaar :-)

De twijfel...

Direct met de deur in huis vallen: de moraal is heel laag, zelfs zo laag dat alles momenteel op de helling staat.

Zoals al gezegd in mijn blog, was ik na mijn rit in Ninove aan het sukkelen met de rug. Alle kracht in de benen was de week na die rit volledig weg, ondanks de vele McKenzie-oefeningen die ik die week heb gedaan.

Vorige vrijdag ben ik dan naar de osteopaat geweest en er moest vanalles gecorrigeerd worden.
De dag erna stond een korte rit op de planning met de Triple R-groep. 'Slechts' 55 km aan rustig tempo en soms eens goed doortrekken. Moet zeggen dat de rug wat stijf was, maar de kracht was er al terug. De moraal zat al wat hoger.

Ik had al besloten om de laatste 10 dagen voor de Ventoux wat minder kilometers te rijden dus gisteren ben ik een relatief platte rit gaan rijden. De eerste 30 km gingen vlot aan een gemiddelde van 28 km/u. Nadien kwam de ommekeer. De wind was goed aanwezig in het terugkeren en ik heb ook nog anderhalf uur in de regen mogen rijden. Maar soit, na 55 km wou de rug niet meer mee en was het krabben tot aan de eindmeet, waar ik nog eens, dankzij de vermoeidheid, vlak voor mijn deur op mijn  gezicht lag :-(

Toen was even de maat vol en had ik er genoeg van. Zo naar de Ventoux vertrekken door die verdomde rug, had totaal geen zin! Ik weet dat de conditie goed zit (allé, of het goed genoeg zal zijn voor de Ventoux, I don't know), maar nu gooit die rug weeral roet in het eten...

Ik weet het momenteel dus even niet. Ik heb gisteren van mijn vrouw al veel steun en overredingskracht gekregen en vandaag heeft een goede vriendin (ze zal het wel weten als ze dit leest) me ook voor 95% kunnen overtuigen met sterke argumenten. Ik ben haar iets verschuldigd nu ;-)

ALS ik dus ga, moet ik er rekening mee houden dat ik een plan B moet hebben. De dag dat we ginder toekomen, moet ik eerst nog met de fiets naar Bédoin om mijn startpakket op te halen. Hierbij moet ik al een col van +- 500 hms over (Col de la Madeleine) en dan ook terug. Ik moet zien dat ik die dag al niet te veel kruid verschiet.

De dag zelf kan het dus zijn dat ik niet de klim vanuit Bédoin aanvang, maar wel vanuit Malaucène, op 10 km van mijn hotel. Op zich is deze even lang (op 300 meter na), 30 hoogtemeters minder en even steil. Als de rug niet super mee wil, start ik hier en moet ik niet eerst ook die col over en kan ik iets frisser starten.
Dan valt het te zien hoe de rug die dag aanvoelt en daar op anticiperen. Is het een goede dag, ga ik nog een stap verder. Is het geen goede dag, dan zal het zonder te forceren, naar boven rijden zijn.
Maar belangrijkste zal blijven: genieten van de omgeving. No matter what...

Ik ben eigenlijk nog het belangrijkste vergeten te vertellen: vorige vrijdag heeft mijn fietscollega met gezondheidsproblemen moeten afhaken en mag ik dus alleen (allé, ik rijd sowieso met een bus mee) naar de Ventoux vertrekken :-(

Duivelse onderrug...

Ja lap, de onderrug begint terug parten te spelen en ik wijt het weer aan die duivelse MTB.

Zaterdag was ik mijn inspectierit van de groene Bloso MTB-route  De rit ging goed, maar ik voelde dat de rug heel lastig deed. Het was enorm pompen om overal door te geraken. En dat is niet van mijn gewoonte. Het is alsof ik gewoon niet goed gepositioneerd zit op die fiets, na zovele maanden nagenoeg uitsluitend op de racefiets te hebben gereden. Die laatste zit me echt als genoten.
Pas op hé, als ik na de rit thuiskwam voelde ik me totaal niet vermoeid, maar de rug had enorm last.

Zondag stond de Andrea Tafi Classic in Ninove op het programma. Omdat mijn vrouw en oudste dochter dit weekend hun jaarlijkse dansshow hebben, was het een beetje een hectisch weekend. Vrijdag moesten ze gaan repeteren, zaterdag was het de eerste show en zondag de tweede. Mijn vrouw zorgde dan ook nog voor de opvang van de kinderen tijdens de show.

Gisteren ben ik dus in de namiddag gaan kijken, maar ik moest ook gaan rijden, dus was het vroeg opstaan (6u !!!) om om iets na 7u te kunnen vertrekken voor de 85 km.
Het was pikken, maar ik stond er toch op tijd :-). Maar de lucht was volledig toe en er was zelfs lichte mist. Het voelde niet echt warm :-s

Al van bij het begin had ik het gevoel dat de rug ging lastig doen. Al op de eerste echte (kassei) klim voelde ik de uitstraling. Vervolgens rustig doorgereden en kunnen aanpikken bij een groepje van 'Mon Ventoux'-deelnemers. Eens leuk om de ervaringen van andere te horen en alle advies is welkom!
De rit ging via Pollare richting Deux-Acres en Flobecq, de kant waar ik donderdag al was gaan rijden, maar je weet dat ik dat niet erg vind ;-)
De eerste klim van betekenis van de Mont in Vloesberg, een kleine kilometer aan +- 5 à 6% en een max van 10%. Toen ik daar begon kracht te zetten voelde ik de 'elektriek' door mijn linkerbeen gaan. Geen plezant gevoel als je weet dat als dat gebeurt je alle kracht in je been verliest. Toen had ik besloten om wat meer op souplesse te rijden. Lichter schakelen dus.

Uiteindelijk in dat groepje tot aan de bevoorrading (opnieuw aan het voetbalveld in Opbrakel) gekomen.
Na de bevoorrading (+- 46 km) volgden de grote 4 van de rit. Eerst Ten Bosse in Brakel. Deze ben ik raar maar waar opgereden op mijn buitenblad.

Toen ging het richting Geraardsbergen met... tada... de Muur en Kapelmuur. Het was de klim van aan de lichten op de grote baan over de spoorwegbrug, winkelstraat, Grote Markt en de Vesten.
Het ging al bij al goed, alleen op de Muur moest ik even stoppen op het 'vlakke' stuk net voor het steilste stuk. De pijn in mijn linkerbeen was iets te erg en ik moest even de spieren laten ontspannen. Na de korte (15 seconden) stop ging het vlot tot boven.

Derde klim was... tada... de Bosberg. Hier ben ik enorm vvlot op boven gekomen. Hoe meer ik die klim doe, hoe beter het gaat :-)

Toen was het lichte afdaling tot aan de voet van de Congoberg. Deze klim doe ik echt heel graag, zeker de lange klim. Iets meer dan een kilometer klimmen aan 4 tot 7 %. Lekker doseren tot aan de top en dan wat gas bijgeven.

Op elk van de 3 laatste klimmen was er tijdsregistratie. We moesten aan de start een chip bevestigen op de fiets en bij de start van de klim werd de start geregistreerd en werden we even gefilmd. Boven op de klim werden we 'afgeklokt'. Binnen enkele dagen kunnen we het resultaat op de site bewonderen :-)
To be continued !

Na de Congoberg was het in een rechte lijn via Denderwindeke terug naar Ninove, grotendeels via de steenweg. Lekker vlammen tot het einde om uit te komen op 'slechts' 82 km. Het had gerust wat langer mogen duren :-(

Gemiddelde van 25,5 km/u en net geen 750 hoogtemeters. Geen superklimrit, maar ondanks de rugproblemen ben ik er toch goed doorgesparteld. Al bij al dus een beetje tevreden.

De komende dagen volgt geen training, maar ga ik de rug wat verzorgen. Opnieuw McKenzie-oefeningen en stretching. Hopelijk gaat de uitstraling na een paar dagen terug weg. Fingers crossed.

Vorige week was dus een zeer goede trainingsweek, met meer dan 250 km gereden te hebben. Deze week zal het dus iets minder worden met waarschijnlijk één training en één 100+km rit op zondag.