zondag 11 mei 2014

Week om zo snel mogelijk te vergeten...

Niet veel woorden aan vuil maken en zeker niet panikeren...

Ik had vorige week al aangegeven dat het deze week privé een drukke week ging zijn. En dat was het ook.

Enkel woensdag heb ik even de tijd gehad om wat op de rollen te rijden. 45 minuten, meer niet... buiten was het te slecht weer, dus was er geen andere optie.

Ik zag al enkele weken uit naar de rit van gisteren: de Grinta Challenge in Doornik. Ik was vastberaden om daar de 118 km te rijden. Vele mooie klimmen, waaronder enkele klimmen van meer dan een kilometer aan de percentages die ik op de Ventoux zal tegenkomen.

Donderdag voorspelden ze voor zaterdag pas regen vanaf de middag, vrijdag was dat al om 10u en gisteren was het dus de héééééle voormiddag. Heel rustig en vol vertrouwen opgestaan ; no stress ; eens iets anders dan soms de voorbije weken. Om 7u al vertrokken om tegen 8u te kunnen starten. Onderweg constant felle regen en ik zag de bui al hangen. Ginder aangekomen was het even opgeklaard en dus snel vertrokken voor de 118 km.

Het was een pittig parcours met na 4 km al direct de mooie Mont Saint Aubert. Knappe klim: 1,4 km aan 5% gemiddeld, precies wat ik zocht. De hellingen volgden elkaar vlot op en er zaten soms nijdige dingen bij.

Het  eerste uur was het fris met soms wat lichte regen, maar toen begon de miserie. Na een kleine 25 km begon het steeds harder te regenen en de wind begon wat harder te waaien. Ik had vooraf al gezien dat we in de heenrit wind mee en we op de terugweg de volle wind op kop zouden krijgen, dus als het nu al voor problemen zorgde, wat ging het nadien zijn.

Ik ben iemand die enorm snel last heeft als ik in de regen moet rijden en de temperatuur niet hoog ligt. Veel vetoverschot heb ik niet en de regen en koude zorgt ervoor dat ik snel afkoel. Net voor de eerste bevoorrading was het al serieus aan het regenen en ik voelde de benen al helemaal toeslaan. We werde rood en het gevoel ging snel weg. Even het verstand gebruikt en aan de bevoorrading de pijnlijke beslissing genomen om te gaan voor 'maar' de 66 km :-(

Ik keerde dus terug en toen begon pas de echte miserie: volle wind op kop en de regen viel met momenten met bakken uit de lucht. Het regenjasje en de winteroverschoenen haalden niets meer uit.
Ik ben in een korte wolkbreuk terechtgekomen, ik heb hagelbollen op mij gekregen, in de verte zal ik bliksem en hoorde ik donder en het werd soms hééél donker. Op 20 km van het einde ben ik voor het eerst in al mijn fietsjaren, letterlijk van de fiets geblazen. Op een klim was de stoot zo fel dat ik gewoon kantelde. De vrouw voor mij had er ook van, dus het lag niet aan mijn onhandigheid ;-)

Ik had dus maar één doel en zo snel mogelijk doorvlammen naar de aankomst. Eén ding was ik in alle rapte vergeten: doordat ik zo bezig was met de koude en regen, had ik na 1u45 nauwelijks gedronken en slechts een halve energiereep gegeten.
En toen ging het licht uit. Zelfs op de vlakke stukken met wind op kop geraakte ik nauwelijks vooruit. En ik moest nog 2 serieuze hellingen over waaronder de Mont Saint Aubert langs de andere, weliswaar minder steile kant. Net voor de klim nog vlug een energiegelleke binnen gespeeld, met moeite op de top geraakt tegen 10 km/u. Nadien begon de energie wel terug te komen, dus het lag duidelijk aan het gebrek van eten en drinken. Het feit dat ik gewoon zo bezig was met de omstandigheden en vergat te eten en drinken, wil genoeg zeggen: het was mijn dag gewoon niet. Neeje, deze omstandigheden liggen me gewoon niet!

Na 66 km aan de finish gekomen, totaal geen zin om het nummerplaatje nog in te leveren, maar direct naar de auto, alles uitspelen en iets warms aandoen. Gelukkig had ik reservekledij mee!
Mijn vingers en handen zagen blauw, de benen hadden geen gevoel meer en ik heb de hele terugrit van een uur zitten rillen in de auto. Nog nooit in mijn 'fietscarrière' meegemaakt :-(

Soit, het was een ervaring dat me veel karakter heeft opgeleverd. Ik weet dat ik gevoelig ben aan dergelijke situaties en misschien had ik niet mogen starten, ja, dat kan, maar ik moet met momenten ook proberen karakter te kweken.
Het meeste zat ik in met het feit dat ik 'maar' 66 km had gereden. Het was wel een goede krachttraining ;-)
Neem de extreme weersomstandigheden van gisteren weg en de 118 km zou geen probleem mogen geweest zijn.

Vandaag was het moederdag en stond ik in voor de catering :-)
Het was al 10 dagen geleden dat ik nog eens kon uitslapen dus heb ik van de situatie gebruik genomen om eens 9 uur te slapen.
Ik dacht eerst met Andy en Sarah van onze Triple R-groep de 80 km van Opbrakel te gaan rijden, maar het lichaam snakte naar wat rust.
Na een leuk ontbijt met de mama en kids, vertrokken voor een rit in de buurt. Ik had vorig jaar in augustus een mooie rit uitgestippeld in de gemeentes rond Aalst en deze ging ik nog eens rijden. Het was toen +- 50 km, maar vandaag heb ik er nog wat extra klimmen aan toegevoegd.

Gisteren speelde de overvloedige regen en snertwind een rol, vandaag was er gelukkig geen regen (op 10 minuten na), maar de wind was nog een pak krachtiger dan gisteren.
En de hele heenweg van de rit was constant met de wind en rukwinden op kop. Met momenten stond ik bijna stil en ik moest op verschillende afdalingen serieus bijtrappen of ik stond gewoon stil :-)

Na 25 km was ik op mijn verste punt en kon ik eindelijk eens wat rijden met de wind in de rug of toch niet op de kop. Ik heb op alle hellingen puur op kracht naar boven gereden. De klim van 'de Berg' in Aaigem ben ik verschillende keren opgereden ; soeplesse en kracht.

Uiteindelijk ging deze rit vrij vlot, maar de felle wind haalde veel krachten weg. Zonder de wind was het heel ander verhaal.

Kom, soit, zo snel mogelijk deze week vergeten. Ik ben blij dat ik deze week toch een kleine 160 km heb gereden...

Deze week een nieuw begin: dinsdag en donderdag een training en zondag de 80 km van de Bianchi in Opwijk + heen/terug. Zal een dikke 100 km worden, denk ik. Hopelijk kom ik deze week aan een kleine 200 km. En hopelijk deze week in wat betere weersomstandigheden :-)




2 opmerkingen:

  1. Ik merk in je strava ritten dat je krachttraining doet op de rollen. Als je uiteindelijke doel is om de Mont Ventoux te beklimmen (wat je echt wel zal lukken hoor, wss zelfs zonder gestructureerde training), zou ik vermoeden dat je eerder wat VO2max intervallen doet om je threshold vermogen te vergroten.
    Volg je nog altijd de trainingschemas van trainer Koen?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb vorige week voor de eerste keer sinds januari terug eens op de rollen gereden en idd, dat was een korte krachttraining. Rollen interesseren me momenteel eigenlijk niet meer.
    De komende (laatste) weken ga ik verschillende types training proberen te doen: de ene keer LSD/extensief, de andere wat krachttraining (lage cadans, zware versnelling) en dan ook nog zeker intervaltrainingen. De blokjestrainingen die Koen me destijds had gegeven ga ik buiten rijden, maar dan wel langer. Interval blijft voor mij heel belangrijk, maar ik heb de laatste maanden meer op souplesse gereden en ik moet dringend wat aan kracht winnen.
    En nee, sinds mijn ziekteperiode van februari/maart ben ik niet meer teruggegaan bij Koen...

    BeantwoordenVerwijderen