Gisteren stond de rondekestraining op het programma: 8 rondes van 10 km met 2 hellingen.
De eerste klim was een klim van 500 meter, met een max van 10%. Deze moest ik omhoog met een max van 154 hs (omslagpols). De tweede klim is maar een 130 meter lang met een gemiddelde van 5,4%. Deze moest ik omhoog met een max van 150 hs.
Tussen de hellingen door had ik me een max opgelegd van 141 hs.
Ik wist dat de rit een lastige kon worden. Ik had per ronde een paar kilometer langs het Denderpad voorzien om de hartslag onder controle te kunnen houden. Zodra ik in Aalst op het Jaagpad kwam had ik het al int snot: goed voelbare zuiderwind tussen 15 en 20 km/u. Heel het stuk tot in Teralfene was wind op kop dus 'stoempen' :-( en dit 8 keer. Allé, eigenlijk 7 keer want ik ging 7 rondes doen + heen/terug van/naar huis.
Ik begon dus aan de rondes met een al te hoge hartslag. Het ging niet makkelijk worden...
De eerste 2 rondes was het op de hellingen ook niet te doen om de harstlag onder het omslagpunt te houden. Op de eerste klim kwam ik boven met 159 hs, op de 2de hield ik het net tot 150 hs.
Naarmate de rondes voorbij gingen, ging het wel beter. Ik kon de hs op de eerste klim al beperken tot 154 à 155 en op de 2de tot 147 à 148.
Mijn gemiddelde snelheid lag rond de 24 km/u dus gingen de tijd wel vlot voorbij. Uiteindelijk duurde de rit 3u22 (effectief fietsen!), dus het kan al tellen voor mijn niveau.
Alles ging tamelijk goed, tot de laatste ronde. Het stuk aan de Dender was de laatste ronde een pak zwaarder door de toenemende wind en ik had de vorige ronde al een pak last aan de onderrug en de uitstraling was na het stuk aan de Dender goed toegenomen. Uitstraling in de onderrug komt bij mij (en naar het schijnt ook bij Sven Nys heb ik deze week online gelezen ;-)) overeen met krachtverlies. Er komt druk op de zenuw en ik voel zo de kracht wegvloeien.
Toen ik aan de eerste klim van die laatste ronde begon voelde ik al wat verzuring opkomen. Direct wat meer gegeten want op die (toen) 2u30 had ik nog maar één powerbar gegeten. Misschien was dit mijn grote fout. Ik had wel genoeg gedronken, maar toch. De rug was hier toch de grote boosdoener. Ik had vrijdagavond al last aan de rug dus had ik het al moeten weten.
De laatste helling was het meer wringen om naar boven te gaan maar het ging. Na de laatste ronde moest ik nog naar huis en de benen gingen toch niet super. Hartslag was ook moeilijk omlaag te krijgen en de wind hielp echt niet mee.
Soit, uitendelijk ging het op het einde wat beter en thuisgekomen met net iets meer dan 80 km en een 400 hms. Ik had er net nog een extra toerke rond de blok voor moeten rijden, maar ja ;-)
Mission accomplished, maar toch met een wrang gevoel. Kilometers gereden, maar toch tekenen van verzuring en dat zint me niet. Gemiddelde hartslag van 140 is te hoog voor wat ik vandaag eigenlijk wou. 137 à 138 was beter geweest.
Ok, de wind is verre van mijn beste vriend en doseren in de wind kan ik nog altijd hééél slecht, dus is dit nu de boesdoener geweest of misschien het feit dat ik te weinig had gegeten of toch mijn rug. Ik wijt het toch grotendeels aan het laatste, want deze morgen opgestaan met een volledig stijve rug.
Vandaag is het de 32ste verjaardag van mijn vrouwtje en ik mocht vandaag niets plannen. Ik ben deze morgen al achter koeken geweest. De kids hebben hun zelfgemaakte tekeningen al afgegeven en ze heeft haar cadeautje al gekregen :). Ik ga hier wel nog een vervolg aan breien, want tijdens de herfstvakantie gaan we met ons 2 eens 3 dagen weg naar een welness hotel tegen Rotterdam dus moet ik haar daar ook nog wat in de watten leggen ;-)
Ik heb ondertussen toch al een 'go' gekregen om vandaag toch de benen los te rijden. Een half uurke op de rollen op lage hs zal wel volstaan :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten