Vorige zaterdag ben ik dan toch eens op de fiets gekropen om eens weg te zijn. 2 weken niets doen is ook niets voor mij en het regende voor de verandering eens niet.
Ben uitgekomen op een dikke 45 kilometers met toch wat hoogtemeters. Een stukje op de piste van Affligem gaan rijden met enkele gasten van de Triple R-groep. Viel goed mee, maar op het einde kwam de verzuring goed op. Beetje logisch natuurlijk.
Vorige maandag was ik met volle moed op de rollen gekropen voor een half uurtje blokjes rijden, maar het draaide langs geen meter en ik ben na 20 minuten gestopt. De benen voelden zwaar aan, blijkbaar afkomstig van de onderrug. Ik kon de fiets tegen de muur gooien. Ik had er even genoeg van :-(
Ik ben nu dus terug bezig met wat meer McKenzie-oefeningen. Hopelijk helpen ze wat.
Morgen en overmogen ben ik thuis en ik ga proberen om tussen de buien door een ritje van een uurtje tot anderhalf uur en hopelijk krijg ik eens een positief teken van mijn lichaam.
Zaterdag zou ik een toertocht van 50 km in Opwijk willen rijden, met optie voor de 70 km. We zien wel. Momenteel niet te diep gaan en het lichaam langzaam laten genezen. Eens het goede weer begint en het 's avonds langer licht is, kan ik terug beginnen aan mijn avondtrainingen van 2 uur. Die gaan deugd doen als de temperaturen terug wat hoger komen...
We komen wel terug op het niveau van eind januari, maar het zal nog even kunnen duren :-)
Niet opgeven man! Die conditie komt er wel! :-)
BeantwoordenVerwijderen